Foto-&-Schrijf-Uitdaging ~ Gestart: 17 – 8 – 2017 / 35 / 12 – 19 april 2018

Bijdrages van:

Vlinders. kleine wezentjes die uiterst kwetsbaar zijn, ik hou ervan. Ze symboliseren voor mij vitaliteit en optimaal levenstijd benutten. Ze zijn er maar heel even… net als wij eigenlijk… en ze maken er altijd het beste van. Beschadigd, stervend, met hun laatste adem voeren ze nog de mooiste vluchten uit alsof ze beseffen dat hun tijd erop zit.

Er zijn vele soorten, gelukkig ken ik inmiddels velen bij naam. De Nederlandse dan wel te verstaan want de Latijnse naam onthoud ik echt niet, daar werkt mijn geheugen dus echt niet meer in mee. Hieronder 2 foto’s van vlinders die ik gisteren pas voor het eerst ooit zag… ik schreef er HIER  over.

Zo bijzonder, iedere keer weer, hoe die kleine creaturen zo’n grote impact op mij hebben.

Jullie snappen dus ook wel dat je in mijn nabijheid niet over de euvele moed moet beschikken hen aan te raken, laat staan te vangen met een tupperware-of ander merk… doosje.. je kon dan nog wel eens met een heel boze, extreem rappe en niet mis te verstane, tong in Gronings accent kennis te mogen maken.

Ik ben best een heel lief mens, zo af en toe, maar owee als je je in mijn bijzijn misdraagt tov dieren!!!

Palm Koning & Bladvlinder

Foto-&-Schrijf-Uitdaging ~ Gestart: 17 – 8 – 2017 / 34 /5 – 12 april 2018

Bijdrages van:

Zoals jullie, althans de al-jaren-regelmatige-lezers & lurkers, wel weten is 1 van mijn favoriete plekken, in de schitterend mooie provincie waarin ik sinds 2007 woon,  De Beeldentuin in Gees. Ieder jaar rondom deze tijd begint het kriebelen… nieuwsgierigheid naar hoe de nieuwste expositie vorm heeft gekregen, wat er staat en wat niet en vooral natuurlijk of ik het mooi vind of juist niet.

Een fotografie-leraar zei ooit tegen mij: Het is niet moeilijk iets moois mooi te fotograferen, het is dé kunst iets lelijks mooi te fotograferen.
Oftewel, het doet er eigenlijk helemaal niet zoveel toe welke camera je hebt, lens of wat ook  maar… het zit ‘m allemaal in hoe je kijkt….
En tja…met die zin in  mijn achterhoofd, die stem die dan daar rondzingt… is de Beeldentuin in Gees altijd extra uitdagend.

Ik ga er een aantal keren per seizoen dat men open is heen, maar de 1e en de laatste keer doe ik altijd met Niels en Anita en hem zie je dus nu ook op de foto. Nou hebben Niels en ik nogal de neiging om dan ‘alleen maar fotografie-taal’ te spreken zodra we eenmaal onze camera’s gereed hebben dus ook daar ligt dan een extra uitdaging om dat binnen de perken te houden want Anita heeft geen camera en kan dan dus niet mee praten, dat is niet prettig, logischerwijs.

Nou ja, hoe dan ook… eind deze maand is het weer zover, zondag de 22e opent de nieuwe expositie. Hopelijk kunnen we gaan. Op dit moment nog onduidelijk aangezien natuurlijk in Emmen nog 1 drachtige olifant rondloopt en ook omdat Anita een nieuwe baan heeft (joepieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee) en haar rooster nog niet bekend is.

Foto-&-Schrijf-Uitdaging ~ Gestart: 17 – 8 – 2017 / 33 / 29 maart – 5 april 2018

Bijdrages van:

Dieren zijn levende wezens en als je het geluk hebt om je in hun territorium te mogen begeven is het toch wel de normaalste zaak ter wereld dat je je aanpast… althans… dat vind ik…  De Ringstaart Maki’s bijvoorbeeld zijn erg nieuwsgierig en komen wel op je af, ALS zij dat willen uiteraard. Ook dieren hebben een karakter en diverse eigenschappen. Voorspelbaar tot op zekere hoogte maar nooit helemaal controleer- noch stuurbaar. Klink allemaal logisch toch?

Kennelijk denkt niet iedereen zo want ik wil nog wel eens, zeer tegen mijn zin, tegen mensen aanlopen die de ‘ik-mentaliteit’ hebben en er vanuit gaan dat ieder ander zich wel aan hem/haar aanpast. Zo ook op zekere dag, nog niet zo lang geleden. Ik loop al fotograferend door een grote kas en merk al bij binnenkomst dat de aanwezige dieren anders dan anders zijn, alerter en onrustiger. Acuut gaat er in mijn hoofd een lampje branden; ‘wedden dat hier ergens iemand rondloopt die een hulphond bij zich heeft?’ Een tijdje later spot ik inderdaad een persoon met een hulphond, ‘zie je nou wel?’.

De eigenaar is druk bezig met fotograferen, een passie die ik uiteraard herken. De begeleidende 4-voeter dribbelt onrustig rondom deze persoon, het is wel duidelijk dat die 4-voeter het niet naar de zin heeft. De fotograaf neemt alle tijd, binnen de beleving van de 4-voeter veel te veel tijd, binnen de mijne ook maar dat terzijde. Ik heb al medelijden met die 4-voeter maar besluit mijn mond te houden alhoewel ik maar met veel moeite de nijging iets te zeggen om het voor die 4-voeter op te nemen, kan onderdrukken!

Enkele meters, vele minuten later, komen 4- & 2-voeter bij deze aapjes. De roering in de groep was er al en de onrust stijgt. Eerst op een afstandje blijft de groep, weliswaar verspreid over het hele verblijf alle aandacht voor het duo houden. Meer en meer stijgen de geluiden uit hun keeltjes op, het zachte grommen wordt intenser en luider naarmate hun onrust verder stijgt. 2-voeter is duidelijk niet van zins te wijken en kijkt geamuseerd (???) rond. De 4-voeter staat inmiddels op springen, de onrust wordt hem te veel, de smekende blikken naar boven komen echter niet over. Ook de Maki’s begint dit schouwspel de keel uit te lopen en de groep verplaatst zich, dichter bij elkaar, dichter naar het duo toe. Hun grommend wijzigt in schreeuwen.

Mijn sein dat het nu echt wel genoeg is!! Ik sta op en zet een stap richting het duo..onderwijl bedenkend welke woorden ik zal uiten richting die 2-voeter. Kennelijk was mijn sein ook voor die 2 voeter het vertreksein want die draaide zich om en liep weg. Onmogelijk, ik weet het,, maar ik zweer het je… ik hoorde die Maki’s en die hulphond talrijke vette zuchten van opluchting slaken.  Het heeft nog ettelijke minuten geduurd voordat de rust terugkeerde in de Maki-groep, nou ja, redelijk terugkeerde dan want het bleef langere tijd onrustig en alle Maki’s bleven alerter dan dat ik van hen gewend ben.

Foto-&-Schrijf-Uitdaging ~ Gestart: 17 – 8 – 2017 / 32 / 22 – 29 maart 2018

Bijdrages van:

29 maart 2015 mochten Daphne en ik een kijkje nemen op de bouwplaats in Emmen waar men begonnen was met de bouw van Wildlands . Dát hebben we geweten, zowel de storm- & rukwinden als heftige slagregens teisterden ons en alle anderen die op die bouwplaats rondklauterden over heuvels van bouwmaterialen en pogend de talrijke waterpoelen te ontwijken.  Compleet zeik-zeik-zeiknat en soppend in onze schoenen zochten we op een gegeven moment de auto weer op en eenmaal thuis, door- & doorkoud, sprongen we gelijk onder de hete douche om weer warm te worden.
Toentertijd vertelden gidsen ons wat we zagen (in de toekomst zouden gaan zien..) totaal onherkenbaar toen nog terwijl ik tegenwoordig het park op mijn duimpje ken, blindelings zelfs. En toch, toch wordt ik bij elk bezoek nog weer aangenaam verrast want tja dieren gedragen zich nooit hetzelfde.
Het was hoe dan ook een dag om nooit te vergeten want de belofte was groots en is goed nagekomen. Het natte pak hadden we er uiteraard voor over, ik had het niet willen missen. De foto’s die ik toen maakte staan HIER

Foto-&-Schrijf-Uitdaging ~ Gestart: 17 – 8 – 2017 / 30 / 8 – 15 maart 2018

Bijdrages van:

7 September 2016… een dagje naar Bremerhaven. Vanaf Assen een kleine 2,5 uur rijden.

Ik vind het leuk dierentuinen te bezoeken, vooral die die ik nog niet ken, dus deze stond al een tijdje op mijn lijstje; Zoo am Meer in Bremerhaven.  Toen ik hoorde dat de 4e ijsbeer-dame die Wildlands rijker was geworden daar geboren was wilde ik er nog liever naar toe natuurlijk.

Nela kwam uit de zoo van München, Lale & Noordje kwamen al eerder ook uit Bremerhaven, in het oude park van Emmen nog, in juni 2015.  Nela kwam naar het nieuwe park in februari 2016 en Lilly kwam in mei 2017.

Anita en ik togen dus naar Bremerhaven op een zonnige dag in september. Ik blogde er HIER over.  (foto-album staat HIER) Wat mij nu nog steeds bijstaat zijn de beelden op mijn netvlies en de bijbehorende verbazing over het feit hoe men het voor elkaar heeft gekregen een heel leuk, en dus bezoekwaardig, dierenpark te bouwen op zo weinig 4-kante meters, letterlijk en figuurlijk aan de kust. Men heeft heel slim niet zo zeer in de breedte als wel in de hoogte gewerkt en dat maakt het park toch zeker heel bijzonder.

Onze 4 ijsberendames in Emmen hebben het prima naar hun zin en ik sla ze dan ook maar zelden over. Het verblijf is enorm groot en dusdanig opgezet dat de 4 dames elkaar niet in de weg lopen en niet tegen hoeven te komen als ze dat niet willen. Altijd weer een feestje dat kwartet te bezoeken. Mooi weer? Zet mij maar op een stoeltje bij dat verblijf en haal me dan aan het eind van de dag maar weer op *glimlach*.

Vage geruchten, nog niet bevestigd gekregen… maar wellicht ook aangevuld met ‘de wens is de vader van de gedachte’… hoop ik in de toekomst te kunnen vertellen dat er een mannelijke witte reus naar Emmen is gehaald om voor nageslacht te zorgen. Het zou toch fantastisch zijn zo’n klein hummeltje door het verblijf te zien dollen…

Foto-&-Schrijf-Uitdaging ~ Gestart: 17 – 8 – 2017 / 30 / 8 – 15 maart 2018

Bijdrages van:

“Tweestryd”… de (veel-zeggende) naam die men gaf aan de achtbaan in aanbouw in Wildlands die op Goede Vrijdag as geopend zal worden. De afgelopen keren dat ik in het park was, specifiek in Serenga natuurlijk (die ik wel eens oversla als ’t te nat/koud is) zag ik de voortschrijdende bouw en was er iedere keer enthousiaster over.
De naam die men het gaf heeft overigens niets te maken met de controverse die er heerst over het wel of niet toestaan van een achtbaan in een dierentuin. Die controverse is namelijk veel te kort door de bocht omdat Wildlands GEEN dierentuin is zoals we het tot dusver eeuwen kennen. Het is een doe- & ontdekpark, een park waarin je op avontuur gaat en in dat concept past de achtbaan er prima bij. Je gaat met de achtbaan, in competitie met de 2e baan, de Tweestryd aan, wie bereikt het eerst de ondergrondse mijnen en haalt als eerste gedelfde kostbaarheden boven de grond?

As. Zondag mag ik een testrit maken, dit ga ik doen met Herman Daniëlle. Als abonnee werd je daartoe uitgenodigd en die uitnodigingn sloegen wij uiteraard niet af. Ik ben reuze benieuwd! Hoe of mijn rug en gewrichten dit gaan vinden? Geen idee, ik vraag het ze lekker niet, lekker puh, wat gaat gaat, wat niet gaat gaat niet, ik zie (toepasselijker gezegd: voel) het wel na die testrit toch? Heb er zin in, kom er dus zondag op terug *glimlach*

Foto-&-Schrijf-Uitdaging ~ Gestart: 17 – 8 – 2017 / 28 / 22 februari – 1 maart 2018

Bijdrages van:

Afgelopen maandag liep ik weer eens in Arnhem, Burgers Zoo natuurlijk om precies te zijn. Ik had prima gezelschap want Daphne was mee, Herman & Daniëlle ook én AnneMarie had zich aldaar bij ons gevoegd nadat wij met zijn 4-en aangekomen waren op de parkeerplaats. Ik blogde er HIER over.  Wat me (weer) opviel was, is hoe snel tijd kan vliegen als je het enorm naar je zin hebt. Op zeker moment vertelden mijn ingewanden me dat ze brandstof nodig hadden en toen bleek de middag al bijna om te zien. We besloten een koffierondje te doen bij wijze van afscheid omdat AnneMarie ons groepje helaas moest verlaten. We brachten haar naar de uitgang en keerden terug naar het restaurant waar we gevieren gingen eten alvorens de avondronde te doen vanwege de Burgers Lights, die men ieder jaar rondom deze tijd organiseert.

De foto hierboven toont een Pekari. Eén van een groep van 10 dieren die met vele andere diersoorten in de Desssert van Burgers woont. Er staat bij het verblijf van de Pekari’s wel een bordje met de waarschuwing: “Pekari’s kunnen bijten” maar alle keren dat ik ze reeds zag oogden ze zeer tam, al nam ik natuurlijk wel altijd het zekere voor het onzekere en negeerde ik die waarschuwing nooit. Wat Daphne dus lukte maandag was mij nog nooit gebeurd, een foto te maken van een Pekari met open mond, ik zag dus op deze foto voor het eerst de vervaarlijke tanden van dit dier. (ben ik ff blij dat ik altijd gehoorzaam was aan dat waarschuwingsbordje *grinnik*).

Ook deze foto herinnert mij dus aan een heerlijke dag waar ik met een vette glimlach van oor tot oor aan terug kan denken want wat hadden we een pret. Zulke dagen blijven de ware cadeautjes. Het feit dat ik dit een aantal dagen met meer-dan-normaal fysiek ongemak moet bekopen is dan wel een waar feit en zeker geen fabel maar dat boeit me totaal niet. Hetzelfde geldt natuurlijk voor Daniëlle want ook al zat zij in haar spiksplinternieuwe rolstoel, de kou en het gehobbel van een dierentuin die op heuvels is gebouwd gaat je niet in de koude kleren zitten. Idem voor haar lief Herman die net als ik behoorlijke rug- & gewrichtsproblemen heeft. Ook zij hebben enorm genoten en hebben het opvolgende ongemak er met veel liefde voor over. “Wij gaan vreemd” schaterden ze onderweg de heenreis, elke dag Wildlands en nu ineen naar een andere dierentuin, iets dat zij eigenlijk nooit doen want ja zonder auto kom je niet zo ver en het ov met een rolstoel etc is ook niet handig. Op mijn reactie “Ik ga ervoor zorgen dat dit niet de 1e keer is dat jullie vreemd gaan..” werd natuurlijk enthousiast gereageerd. Ons volgende ‘vreemd-gaan-zoo’ wordt Blijdorp, we hadden de terugreis al voorpret dus dat gaat helemaal goed komen. Nog tot en met zaterdag kun je namelijk bij de Kruidvat kaartjes kopen voor 12 dierentuinen a 14.50 per persoon, en dat scheelt toch een vette slok op een (dierentuin-)borrel, of niet dan? Arnhem was dus onze 1e profiteer-van-Kruidvatactie en er gaan er meer volgen *glimlach*.

Tja lang verhaal kort… het is heerlijk om iets dat je zelf zo ontzettend gaaf vindt om te doen kunt delen met anderen die het minstens zo leuk vinden. En ja ik besef, ik val in herhaling, alweer, maar… dankzij de CBD heb ik er nog onmeetbaar veel meer plezier in dan voorheen!!